ศิลปะการใช้ศอก
ศอกเป็นอาวุธสั้นที่ใช้ได้ดีในระยะประชิด เป้าหมายของการตีศอกอยู่ที่บริเวณสีรษะ หน้าผาก คิ้ว ตา แก้ม ขมับ ปลายคาง การใช้ศอก แบ่งออกเป็น 6 ชนิด คือ
1. ศอกตี หมายถึง ศอกที่มีวิถีทางการตีจากบนลงล่าง อาจจะเป็นมุมฉากหรือมุมเฉียงน้อยกว่ามุมฉากก็ได้ ศอกตีแบ่งออกเป็น 2 ลักษณะ คือ ศอกตีด้วยศอกหน้า หรือศอกนำ และศอกตีด้วยศอกหลัง หรือศอกตาม บางท้องถิ่นเรียกว่าศอกสับหรือศอกฟัน เพราะมีวิธีทางมาจากด้านบนลงสู่ด้านล่าง
2. ศอกตัด หมายถึง ศอกที่มีวิถีทางการใช้ตัดผ่านหน้าขนานกับพื้นจากซ้ายไปขวา หรือจากขวาไปซ้าย การใช้ศอกตัดมี 2 ลักษณะคือ การใช้ศอกตัดที่อยู่ด้านหน้า และการใช้ศอกตัดที่อยู่ด้านหลัง เป้าหมายที่ปลายคาง แก้ม ปาก จมูก ตา คิ้ว หน้าผาก ขมับ
2. ศอกงัด หรือศอกเสย หมายถึง ศอกที่ตีจากล่างขึ้นไปข้างบนตรง ๆ เป็นมุมฉากหรือบางครั้งอาจไม่เป็นมุมฉากก็ได้ เป้าหมาย ปลายคาง หน้าอก ลิ้นปี่ ใบหน้า
3. ศอกพุ่ง หมายถึง ศอกที่ตั้งตรงไว้ตามแนวทิศทางที่คู่ต่อสู้ยืนอยู่ หรือทิศทางสวนทางกับทิศทางที่คู่ต่อสู้จะรุกเข้ามา พับศอกให้ส่วนแหลมไปข้างหน้า แล้วเคลื่อนเท้าเข้าหาคู่ต่อสู้ ด้วยการแทงศอกโดยการเกร็งข้อศอกให้แนบแน่นกับคาง ไหล่ ศีรษะ เพื่อเพิ่มความแข็งแรงของแรงปะทะให้มากขึ้น เป้าหมายที่ ศีรษะ หน้าผาก คิ้ว ตา จมูก ปาก คาง
5. ศอกกระทุ้ง หมายถึง การตีศอกที่เกิดการผิดพลาดพร้อมกับกระชากศอกกลับคืนมายังเป้าหมายเดิมในลักษณะกระทุ้งกลับเฉียงไปข้างลำตัว เป้าหมายที่ หน้าท้อง หน้าอก ลิ้นปี่ คาง ปาก จมูก ใบหน้า
6. ศอกกลับ หมายถึง ศอกที่ตีโดยการหมุนตัวตี แทนที่จะผ่านหน้าตัวเองเหมือนศอกตีและศอกตัด ก็เปลี่ยนเป็นตีออกไปด้านหลัง เป้าหมายที่ คาง ใบหน้า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น