ศิลปะการตีเข่า
การตีเข่า เป็นอาวุธมวยไทยอีกชนิดหนึ่งที่มีความรุนแรง เมื่อพับเข่ารวมกับขาส่วนล่าง ซึ่งมีกล้ามเนื้อน่องอยู่นั้น จะทำให้เข่าที่ตีออกไปมีความรุนแรง แต่เนื่องจากเข่าเป็นอาวุธสั้น จึงใช้ได้ในระยะประชิด การตีเข่าให้เหยียดปลายเท้าตรง ขางอพับเฉียงออกด้านนอกเล็กน้อย มีแรงส่งจากสะโพก เอว สู่เข่า เมื่อปะทะเป้าหมายให้เน้นที่ปลายเข่า เข่าแบ่งออกเป็น 5 ชนิด คือ
1. เข่าตรง หมายถึง การใช้เข่าเคลื่อนที่จากจุดเริ่มต้นไปกระทบเป้าหมายเป็นแนวตรงหรือวิถีทางตรงหรือล้ำไปข้างหน้า โดยมีแรงส่งจากสะโพก เอว ไปยังปลายเข่า เป้าหมายที่หน้าท้อง ลิ้นปี่ หน้าอก ปลายคาง ใบหน้า เป็นต้น เข่าตรงมี 2 ลักษณะ คือ
1.1 เข่าตรงตีนำ หรือเข่าหน้า หมายถึงการตีเข่าที่อยู่ด้านหน้าในขณะที่ยืนท่าคุมมวย
การตีเข่าด้วยเข่าซ้ายหรือเข่าหน้า เรียกว่าเข่าตรงตีนำ
1.2 เข่าตรงตีตามหรือเข่าหลัง หมายถึง การตีเข่าตรงที่อยู่ด้านหลังหรือเข่าที่ถนัด ในขณะที่ตั้งท่าจดมวย การตีด้วยเข่าที่อยู่ด้านหลัง เรียกว่า เข่าตรงตีตาม หรือเข่าตรงหลัง2. เข่าเฉียง หมายถึง การตีเข่าที่มีวิถีเฉียงขึ้นจากจุดเริ่มต้นที่เข่าอยู่ไปจนถึงเป้าหมาย ถ้าตีเข่าซ้ายจะตีเข่าลักษณะเฉียงมากระทบเป้าหมาย ลำตัวเอนไปด้านหลังเล็กน้อย มีแรงส่งจากสะโพก เอว สู่ปลายเข่า เป้าหมายอยู่ที่ท้อง ลิ้นปี่ หน้าอก ปลายคาง ใบหน้า ถ้าตีเข่าเฉียงขวาจะตีเข่าในลักษณะเดียวกันกับการตีเข่าเฉียงซ้าย
3. เข่าโค้ง หมายถึง การตีเข่าในวิถีโค้งตีเข่าจากบนลงล่างปะทะเป้าหมาย ให้ปลายเท้าเหยียดตรงกับขาและเข่า
4. เข่าตัด เป็นเข่าที่มีทิศทางการตีเข่าผ่านจากขวาไปซ้าย หรือซ้ายไปขวา ขนานกับพื้น ปลายเท้าเหยียดตรงงอขาเล็กน้อย มีแรงส่งจากสะโพก เมื่อส่วนของหัวเข่าปะทะเป้าหมาย เข่า ขา และปลายเท้าเป็นเส้นตรงขนานกับพื้น
ศิลปะการกอดปล้ำตีเข่า
ในการแข่งขันชกมวยไทยสมัยปัจจุบันนี้ การกอดปล้ำตีเข่ามีความสำคัญมาก เพราะเข่าเป็นไม้มวยที่แข็งแรง และไม่มีเครื่องป้องกัน เมื่อปะทะเป้าหมายย่อมเกิดอันตรายทำให้คู่ต่อสู้เกิดการบาดเจ็บได้ ดังนั้น ผู้ที่มีความแข็งแรง ทนทานย่อมจะได้เปรียบคู่ต่อสู้ ประการสำคัญผู้ที่มีกลวิธีและทักษะในการปล้ำหลายๆแบ ย่อมได้เปรียบ นักมวยที่ดีจึงควรจะได้ศึกษาและฝึกฝนกลวิธีในการปล้ำแบบต่าง ๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น