การใช้หมัด เท้า เข่า ศอก *หมัด*

ตอนที่ 2

การใช้หมัด เท้า เข่า ศอก

การใช้หมัด เท้า เข่า ศอก

            มวยไทย เป็นศิลปะการต่อสู้ป้องกันตัวของชนชาติไทยมาแต่โบราณ โดยมีการใช้อวัยวะส่วนต่าง ๆ ของร่างกายเป็นอาวุธ เช่น หมัด เท้า เข่า ศอก และศีรษะ ซึ่งปัจจุบันกฎกติกาการแข่งขันมวยไทยห้ามใช้ศีรษะ อาวุธมวยไทยจึงคงเหลือแต่ หมัด เท้า เข่า ศอก ซึ่งแม่ไม้และลูกไม้มวยไทยท่าต่าง ๆ หลายท่าที่ถูกห้ามใช้ในการแข่งขันชกมวยไทย ซึ่งในปัจจุบันการเรียนการสอนมวยไทย สำหรับเด็กและเยาวชนมีวัตถุประสงค์เพื่อนำไปใช้ในการแสดงศิลปะมวยไทยในงานต่าง ๆ หรือการแข่งขันศิลปะมวยไทย ในส่วนทักษะมวยไทยที่สำคัญและควรเรียนรู้เพราะถือเป็นพื้นฐานของการนำไปใช้ในการแสดงศิลปะมวยไทยและการแข่งขันชกมวยไทยแบ่งออกเป็น                4 ชนิดคือ

            การใช้หมัด หมัดแบ่งออกเป็น   4 ชนิด คือ

            1. หมัดตรง หมายถึงการชกหมัดออกไปตรงหน้าสู่เป้าหมาย โดยให้มีแรงส่งจากไหล่ ลำตัว เมื่อสันหมัดถูกเป้าหมายให้เน้นที่สันหมัดกับเป้าหมาย หมัดตรงมีอยู่ด้วยกัน 2 หมัด คือ

1.1    หมัดตรงหน้า หรือหมัดนำ หมายถึง การชกหมัดที่อยู่ด้านหน้าไปสู่เป้าหมาย โดยมี

แรงส่งจากไหล่ ลำตัว และเท้าทั้งสองยืนบนพื้น

                  1.2 หมัดตรงหลัง หรือหมัดตาม หมายถึง การชกหมัดที่อยู่ด้านหลัง (หมัดถนัด) ไปสู่เป้าหมาย โดยมีแรงส่งจากไหล่ ลำตัว

2. หมัดเหวี่ยง หมัดเหวี่ยงแบ่งออกเป็น 2 ชนิด คือ

                  2.1 หมัดเหวี่ยงหน้า หมายถึง การชกหมัดหน้า โดยการงอแขนให้หมัดออกเป็นลักษณะโค้ง ข้อศอกงอ มือกำหลวมไม่เกร็ง คว่ำฝ่ามือลงสู่พื้น เมื่อสันหมัดถูกเป้าหมายให้เกร็งสันหมัดกับเป้าหมาย

2.2 หมัดเหวี่ยงหลัง หมายถึง การชกหมัดหลัง โดยการงอแขนใหเหมัดออกเป็นลักษณะโค้ง มือกำหลวมค่ำฝ่ามือลงสู่พื้น เมื่อสันหมัดถูกเป้าหมายให้เกร็งสันหมัดกับเป้าหมาย

 3.2 หมัดเสยหลัง หมายถึง การชกหมัดหลัง โดยการหงายฝ่ามือขึ้นให้ถูกเป้าหมาย แขนงอ ข้อศอกลักษณะโค้งเป็นรูปตัววี มือกำหลวมไม่เกร็ง เมื่อสันหมัดถูกเป้าหมายให้เกร็ง          สันหมัดกับเป้าหมาย