ศิลปะการตีเข่า

ศิลปะการตีเข่า

            การตีเข่า เป็นอาวุธมวยไทยอีกชนิดหนึ่งที่มีความรุนแรง เมื่อพับเข่ารวมกับขาส่วนล่าง       ซึ่งมีกล้ามเนื้อน่องอยู่นั้น จะทำให้เข่าที่ตีออกไปมีความรุนแรง แต่เนื่องจากเข่าเป็นอาวุธสั้น              จึงใช้ได้ในระยะประชิด การตีเข่าให้เหยียดปลายเท้าตรง ขางอพับเฉียงออกด้านนอกเล็กน้อย มีแรงส่งจากสะโพก เอว สู่เข่า เมื่อปะทะเป้าหมายให้เน้นที่ปลายเข่า เข่าแบ่งออกเป็น   5 ชนิด คือ

            1. เข่าตรง หมายถึง การใช้เข่าเคลื่อนที่จากจุดเริ่มต้นไปกระทบเป้าหมายเป็นแนวตรงหรือวิถีทางตรงหรือล้ำไปข้างหน้า โดยมีแรงส่งจากสะโพก เอว ไปยังปลายเข่า เป้าหมายที่หน้าท้อง ลิ้นปี่ หน้าอก ปลายคาง ใบหน้า เป็นต้น เข่าตรงมี 2 ลักษณะ คือ

1.1    เข่าตรงตีนำ หรือเข่าหน้า หมายถึงการตีเข่าที่อยู่ด้านหน้าในขณะที่ยืนท่าคุมมวย

การตีเข่าด้วยเข่าซ้ายหรือเข่าหน้า เรียกว่าเข่าตรงตีนำ

                  1.2 เข่าตรงตีตามหรือเข่าหลัง หมายถึง การตีเข่าตรงที่อยู่ด้านหลังหรือเข่าที่ถนัด ในขณะที่ตั้งท่าจดมวย การตีด้วยเข่

            2. เข่าเฉียง หมายถึง การตีเข่าที่มีวิถีเฉียงขึ้นจากจุดเริ่มต้นที่เข่าอยู่ไปจนถึงเป้าหมาย ถ้าตีเข่าซ้ายจะตีเข่าลักษณะเฉียงมากระทบเป้าหมาย ลำตัวเอนไปด้านหลังเล็กน้อย มีแรงส่งจากสะโพก เอว สู่ปลายเข่า เป้าหมายอยู่ที่ท้อง ลิ้นปี่ หน้าอก ปลายคาง ใบหน้า ถ้าตีเข่าเฉียงขวาจะตีเข่าในลักษณะเดียวกันกับการตีเข่าเฉียงซ้าย

เข่าที่อยู่ด้านหลัง เรียกว่า เข่าตรงตีตาม หรือเข่าตรงหลัง

            3. เข่าโค้ง หมายถึง การตีเข่าในวิถีโค้งตีเข่าจากบนลงล่างปะทะเป้าหมาย ให้ปลายเท้าเหยียดตรงกับขาและเข่า

            4. เข่าตัด เป็นเข่าที่มีทิศทางการตีเข่าผ่านจากขวาไปซ้าย หรือซ้ายไปขวา ขนานกับพื้น ปลายเท้าเหยียดตรงงอขาเล็กน้อย มีแรงส่งจากสะโพก เมื่อส่วนของหัวเข่าปะทะเป้าหมาย เข่า ขา และปลายเท้าเป็นเส้นตรงขนานกับพื้น